Rondreis Klassiek China | |||||
|
Lucia en Phillip de Graaff | ||||
HOME :: | |||||
|
|||||
|
China 3 Vandaag gaan we naar het Plein van de Hemelse Vrede. Dit plein is bij ons vooral bekend door protesten.Een van de bekendste is wel de studentenopstand van 4 juni 1989.Daarbij kwam een onbekend aantal burgers en studenten om het leven. Velen werden door tanks verpletterd. De berichtgeving naar buiten werd gecensureerd maar iemand slaagde er in om via Weibo, de Chinese Twitter, onderstaande foto met de badeenden te sturen waarvan iedereen wist dat het tanks waren. Je ziet de man met de boodschappentas voor de tanks staan om ze tegen te houden.
In het midden van het plein staat het mausoleum. Daar ligt Mao sinds 1976 opgebaard. Er staan ontzettend veel bezoekers in de rij om het mausoleum te bezoeken. Veel Chinezen vinden het belangrijk om dit eenmaal in hun leven te doen. Vandaag is de rij zelfs kort.
Het mausoleum van Mao
Op 1 oktober 1949 was het begin van de Revolutie. Daarom is 1 mei nu een nationale feestdag.
Vervolgens begaven we ons naar de Verboden Stad. Pas sinds 1925 is die geopend voor het publiek. Vroeger was dit het keizerlijk paleis. Het is gebouwd van 1406-1420 en daarvoor zijn 1 miljoen arbeiders nodig geweest. Van bovenaf gezien is het een vierkant complex, het Chinese karakter voor mond.
Het paleis is verdeeld in 3 secties:
In de eerste sectie stonden geen bomen. Ten eerste was dat wel zo gemakkelijk en ten tweede was er dan niets om je achter te verstoppen als je wilde binnendringen. Op de eerste binnenplaats zie je de Gouden Waterstroom. Er liggen vijf marmeren bruggen over, de middelste was alleen voor de keizer, de twee daarbuiten voor de keizerlijke familie en de twee buitenste voor de officials. Via een poortgebouw kom je telkens op een nieuwe binnenplaats.
Op het dak van dit paleis zie je ook weer de negen keramische beeldjes. Hoe meer beeldjes, hoe belangrijker het gebouw. Verder zie je overal grote bronzen kommen die voor bluswater dienden.
Toen ik bij het Paleis van de Harmonie even zat te schrijven, was Lucia ineens verdwenen. Op gegeven moment moest de groep toch verder. Ik zei tegen Bas dat Lucia niet in zeven sloten tegelijk zou lopen, er waren immers geen sloten. Maar hij ging toch zoeken. Wat kon er toch met haar gebeurd zijn, vroegen sommige groepsleden zich af. Ik was zoiets wel gewend want dat gebeurde wel vaker en ik maakte me dan ook niet druk en ja hoor, even later stond Lucia boven op het bordes. We wisselden even het OK-teken uit ten teken dat we elkaar gezien hadden en Cindy belde Bas dat hij terug moest komen. Het bleek dat ze even de troon ging fotograferen tussen de onbeschofte mensenmassa waar ze compleet werd gemangeld en alle kanten werd op geschoven. Ik had daar niet zo’n last van gehad. Als ik in de verdrukking dreigde te komen, maakte ik even een twist beweging met mijn onderlichaam en de Chinezen vlogen alle kanten op.
Er waren heel veel concubines. Elk jaar koos de keizer een nieuwe beeldschone dame uit en hij wist op gegeven moment niet eens meer wie er allemaal waren. Elke eunuch probeerde de dames die hij onder zijn hoede had onder de aandacht te brengen van de keizer d.m.v. stokjes waarin de namen gekerfd waren. Als de keizer een concubine voor de nacht had uitgekozen, was deze dame erg gelukkig. Veel dames kwamen daar nooit in hun leven aan toe. Zij werd eerst gebaad, gecontroleerd op haar maagdelijkheid en moest vervolgens naakt naar de koning toe. Dat had twee redenen. In de eerste plaats kon zij geen mes mee smokkelen en in de tweede plaats was zij meteen klaar voor actie. Hieronder wat foto’s van bezoekers
In de tuinen waren tegels met afbeeldingen die met schelpen ingelegd waren. Als de keizer ging wandelen in de tuin kreeg hij op die manier meteen een gezonde voetmassage.
Na een korte wandeling gingen we met de bus naar een restaurant om te lunchen waarna we de rest van de dag vrijaf hadden. Tijdens de wandeling werden we nog vergast op muziek door straatmuzikanten.
|
|